معنی قاضی قصیمی - جستجوی لغت در جدول جو

قاضی قصیمی

لغت نامه دهخدا

(قُرَ)

یکی از قاضیان عهد میرزا الغ بیک است که در یکی از قضایای شرعی متهم به مداهنه گردید. الغبیک حکم کرد ریش او را تراشیده و او را رسوا کنند. وی قاضی عبدالمؤمن را در دربار الغبیک شفیع گردانید و پس از گفتگوی بسیار مقرر شد که قریشی بیست سر اسب به میرآخور بدهد تا دست از او بازدارند. قریشی پس از استخلاص اسبان را به قاضی عبدالمؤمن سپرد و عبدالمؤمن به جای آنکه آنها را به امیرآخور بسپارد به گلۀ خود ملحق ساخت ولی پس از چندی اندیشید که مبادا ناگاه این خیانت آشکار گردد و شاه بر او غضب کند. روزی قاضی قریشی راگفت مناسب آن است که فردا خود را بر میرزا الغبیک نمائی تا اگر غباری بر خاطرش باشد رفع کنم. قاضی مزبور روز دیگر به حضور آمد و چون چشم آلغبیک بر او افتاد خواجه عبدالمؤمن را طلبیده گفت: چرا بیست سر اسب راکه قاضی قبول کرد تسلیم امیرآخور نمینماید. خواجه پاسخ گفت که وی از انجام این تعهد عاجز است و اکنون آمده که ریش او را تراشیده تعمیر کنند. میرزا الغ بیک در خنده افتاد واز طلب اسب درگذشت. رجوع به حبیب السیر چ 1 تهران جزء 3 از ج 3 ص 220 شود

لغت نامه دهخدا

قاضی عدیمی

(عَ)

محمد بن هبه الله بن احمد بن یحیی بن زهیر، مکنی به ابوغانم. از خاندان بنی العدیم. فقیهی است فاضل، عابد، عفیف، زاهد. وی پس از فوت پدر به قضاوت و خطابت و امامت حلب و نواحی آن منصوب گردید و به عمارت مسجد حلب پرداخت و پس از سال 518 هجری قمری که حلب در محاصرۀ فرنگیها بود، وفات یافت. (معجم الادباء چ مصر ج 16 ص 5 و 30) (ریحانه الادب ج 6 ص 82)

لغت نامه دهخدا

قاضی تمیمی

(تَ)

تقی الدین عبدالقادربن... قاضی حنفی النحوی متوفی به سال 1005 وی حاشیه ای برالفیۀ ابن مالک در نحو دارد. (از اسماء المؤلفین ج 1 ص 599)

لغت نامه دهخدا

معنی قاضی قصیمی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما